Het Boerhaavecomplex, een wederopbouwensemble van Ernest Groosman, was toe aan vernieuwing. Geurst & Schulze architecten transformeerde het tot een eigentijds woonensemble dat de oorspronkelijke opzet respecteert en nieuw leven brengt in de buurt.

Het Boerhaavecomplex was een bijzonder ensemble uit de wederopbouwperiode, door Ernest Groosman ontworpen als prototype voor een nooit gerealiseerd stadsplan. Het werd gebouwd als woonvoorziening voor personeel van het Academisch Ziekenhuis en was voorzien van een groot aantal gemeenschappelijke functies. Het bestond uit vier grote flatgebouwen in een rechthoekig blok. Openbare en collectieve ruimten liepen naadloos in elkaar over.

Het complex was aan een grondige update toe. Gemeenschappelijke functies waren in de loop van de jaren verdwenen, de woningen voldeden niet meer aan de hedendaagse normen, en ook de inpassing in de omgeving moest beter. Een grondige studie had aangetoond dat renovatie geen optie was. Zo bleek het hoogste blok te licht geconstrueerd om behouden te blijven.

Historische situatie als uitgangspunt
Het nieuwe ensemble zorgt voor een verdichting met behoud van de footprint en verbindt de open ruimte sterker met de omgeving. Daarmee is het ontwerp niet alleen een verbetering voor toekomstige bewoners, maar ook voor de buurt. Het voorziet bovendien in huisvesting voor een internationale, jonge doelgroep die vaak moeilijk toegang vindt tot de woningmarkt.

Het ontwerp neemt de historische situatie als uitgangspunt. Zo werden de contouren van de bestaande blokken en het open karakter van de locatie behouden. Om de integratie met de omgeving te verbeteren, kwamen er transparante entreehallen en fietsenbergingen met zicht op de tuin. Het parkeerterrein is vormgegeven als plein.

Baksteen als verbinder
Op de begane grond kwamen woningen met entree op het maaiveld. Verder geeft het gebouw onderdak aan appartementen met één, twee of drie slaapkamers. Bovenin kwamen appartementen met een balkon over de hele breedte van de woning. De kleinste appartementen kregen een Frans balkon. Het binnengebied wordt geactiveerd met een speeltuin en een bloementuin. Alle woningen hebben een directe relatie tot het binnengebied.

De keuze voor baksteen zorgt voor samenhang, zowel tussen de blokken onderling als met de buurt. In de detaillering is veel aandacht besteed aan schaal en tactiliteit: reliëf in het metselwerk deelt de gevels op in een plint, middendeel en dak, waardoor het geheel een benaderbare en verfijnde uitstraling krijgt.

Het project werd in vier fases gebouwd, zodat bewoners binnen het complex konden doorschuiven. De laatste fase is in 2024 opgeleverd.