‘Villa van Bergenlaan’ ligt in Rijksdorp te Wassenaar, aan de rand van een Natura 2000 gebied.

Het huis is gesitueerd op een duinrand en “kijkt” over het natuurgebied Lentevreugd. Het is een ingetogen villa die voor een deel in het duin ingegraven is en zo onderdeel wordt van het landschap. Het huisvest mensen maar ook dieren, zoals vleermuizen en vogels. Energie voor het huis wordt opgewekt door de zon en de lucht, het huis is energieneutraal. Omdat de villa voor een deel ondergronds ligt is er een hybride constructie van beton en hout gemaakt. De materialen, zoals inlands eiken, Fraké, beton en geanodiseerd aluminium tonen hun ware en rijke aard, het materiaal wordt niet verhuld en krijgt soms een bijzondere bewerking, zoals de houten lattenstructuur in het beton. De massa aan de buitenzijde is één à twee verdiepingen hoog en het geheel is in hout uitgevoerd, de kozijnen en draaidelen zijn verholen uitgevoerd.

De villa van Bergenlaan is een herdefiniëring van villa Meijendel. De opdrachtgevers waren geïnspireerd door het werk van de Nieuw-Zeelands architect Steven Lawson en zagen in villa Meijendel dezelfde ambitie: architectuur teruggebracht tot de essentie. Het is de beleving van licht, ruimte, materialiteit en verbondenheid met de omgeving/natuur, die deze villa’s kenmerken. Alhoewel beide villa’s tot dezelfde familie horen is er ruimtelijk een duidelijk verschil. Bij villa Meijendel is er sprake van één continue ruimte, “het plan libre”, bij villa van Bergenlaan is er een sequentie van separaat te onderscheiden ruimten, een “Raumplan”.

Beweging in en om het huis wordt gestimuleerd. Er zijn diverse niveauverschillen, geitenpaadjes en routes. Deze beweging om en door het huis geeft telkens weer een andere verrassende ruimtelijke ervaring en daarmee lijkt deze compacte villa groter dan hij is.

Bij de nadering van het huis wordt de opzet niet onmiddellijk prijsgegeven. Vanuit de besloten half ondergrondse entreehal loopt men met een trap omhoog naar het licht en komt men in een brede ruimte, van waar vanuit men een weids uitzicht heeft op het oerlandschap. Diverse plekken zoals patio’s en terrassen gekoppeld aan de woonruimtes versterken het gevoel dat de grens tussen binnen en buiten vervaagd.